GOBELIN (wiersz klasyka)

Zwisa z nieba do ziemi.

Widać na nim drzewa, miasta, rzeki,

prosięta i księżyce.  W jednym rogu

śnieg prószy ponad szarżą kawalerii,

w drugim kobiety sadzą ryż.

Można także zobaczyć

porywane przez lisa kurczę,

nagą parę w noc poślubną,

słup dymu,

wiedźmę o złotym spojrzeniu plującą w skopek mleka.

Co jest z tyłu?

- Przestrzeń, mnóstwo pustej przestrzeni.

A kto w tej chwili mówi?

- Człowiek nakryty kapeluszem snu.

Co będzie, gdy się zbudzi?

- Pójdzie do fryzjera.

Tam zgoli mu się brodę, nos, uszy i włosy.

Żeby wyglądał tak jak wszyscy inni.