Kwiaty (wiersz klasyka)
Eduardo Lizalde
Kwiaty nie są kwiatami.
Cisza. Czas w locie.
Rzeczywistość sprowadza się
do złego snu.
Tylko zbrodnia jest tutaj realna.
Tylko koszmar
- nigdy marzenie –
przeobraża świat.
Przekonajcie się optymiści,
w jakie gówno wdepnęliście;
otwórzcie usta tego skromnego kwiatka
na cudownej łące:
tam, w środku
widać kły.
tłum. Krystyna Rodowska
Usunięto 1 komentarz
1 208
wyświetleń
przysłano:
27 kwietnia 2013
(historia)
przysłał
kobieta ze złą buzią –
27 kwietnia 2013, 20:08
polecił
Paulina Wielbicka –
28 kwietnia 2013, 09:05
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Ja Kamil. Jak ten zły sen. Po prostu jechaliśmy dalej.
Rozłąka musi zaczynać się w mięśniach, nie sądzisz?
M I Ę Ś N I E. Lub we śnie, odpowiadam, jak kwiaty.
youtu.be/PbeIv39s04s