*** (w plastrze miodu mogę zamieszkać...) (wiersz klasyka)

w plastrze miodu mogę zamieszkać

nie w mieście

plaster miodu jest przytulnie ciepły i słodki

i nie ma światła

które dzień po dniu

gwiazda po gwieździe

płoszy urodę moich płonących oczu

w plastrze miodu

są przestrzenie podłużne oddychające spokojem

w plastrze miodu są zakątki pełne żywych płatków liści

w które można wtulić obolałą głowę

i usta - przygryzione z cierpkiej nienawiści

tylko tam

jest ten dom - zbudowany ze ścian ociężałych tkliwością

ciepłych jak uśmiech pszczoły

i wiem

że tylko tam - nie w mieście