Siedzi na krześle (wiersz klasyka)

Siedzi na krześle drewnianym

i nic nie wie

że posadziłbym ją

na diamentowym tronie

metafor

Siedzi milcząc

z obyczaju

podobna

do dzikich ptaków

Zdjęła

jeden pantofel

i nic nie wie

że odcisnęła mała stopę

w podłodze pokoju

Jest tak młoda

siedzi zasłonięta irysami

które napisałem dla niej

i nic nie wie