Nad Strumieniem

Szmer przezroczystej wody na kamieniach                                                    
w jarze pośrodku wysokiego lasu.                                                             
Jaśnieją w słońcu paprocie na brzegu,                                                        
piętrzy się niogarniona forma liści                                             
lancetowatych, mieczykowatych,                                                      
sercowych, łopatowatych,                                                               
językowatych, pierzastych,                                                          
karbowanych, ząbkowanych,                                                               
piłkowanych - i kto to wypowie.                                                                     
I kwiaty! Białawe baldachy,                                                                    
modre kielichy, jaskrawożółte gwiazdy,                                                 
różyczki, grona.                                                                                
Siedzieć i patrzeć                                                                                       
na ujawnianie się trzmieli, loty ważek,                                                   
podrywanie się muchołówki,                                                                           
w plątaninie łodyg pośpiech czarnego żuka.                                                 
Wydaje mi się, że słyszę głos demiurga:
,,Albo nieme skały jak w pierwszym dniu stworzenia,
albo życie, którego warunkiem śmierć,
i to upadające ciebie piękno".