Stanisław Brzozowski urodził się w 1876? roku w Latakaji (Syria), zm. 23 IV 1901 w Warszawie, syn romantycznego poety Karola Brzozowskiego, brat Wincentego, poeta, tłumacz. Studiował filozofie, prawo i teologie we Lwowie. W 1889 przedstawiciel redakcji "Życia" krakowskiego. we Lwowie, po upadku pisma był sekretarzem redakcji "Chimery".
Brzozowski należy do reprezentatywnych poetów Młodej Polski, tak przez związki osobiste, jak i charakter twórczości. Tłumaczył m.in.Ch. Baudelaire'a, J.M. de Heredia, P. Verlaine'a oraz wiersze brata. Tło samobójstwa nie jest jasne. Tadeusz Boy-Żeleński sugeruje związek z Dogną Przybyszewską. Samobójstwo zostało starannie wyreżyserowane - "Sprzedał na krótko przed śmiercią skromne swoje ruchomości i przygotował kolację, na którą zaprosił grono przyjaciół. Nad ranem opuścił gospodarz swych gości i zniknąwszy już nie powrócił. Gdy po dłuższym czasie poczęto go szukać, znaleziono go martwego na podłodze. Zażył truciznę."
Szczupła objętościowo Twórczość poetycka i przekładowa
Brzozowskiego,
zebrana w pośmiertnym tomie "Nim serce ucichło"(1910), wyraża
konwencje epoki - egotyzm, hasło niezależności sztuki, bunt
światopoglądowy związany z problemem wiary, dekadencki motyw
cierpienia. Twórczość ta ma charakter symboliczny, ukazuje tzw. pejzaże
psychologiczne (pasage mental), posługuję się efektami synestezji,
metaforyki opartej na kojarzeniu wyrażeń różnego rodzaju. Pozostając w
obrębie ogólniejszej poetyki okresu, utwory te wyróżniają się precyzją
wyrazu, sugestią szczerości, tonem moralnym, oryginalnością ujęcia.
Wysoką ocenę zyskały przekłady Brzozowskiego.
fragmenty z opracowania M. Podrazy-Kwiatkowskiej znajdującego się w "Poezje zebrane" i z "Literatury polskiej" - J. Trznadel
