O transcendentnym (wiersz klasyka)

Ile jest jeszcze świętego luzu

niespodzianek merdających ogonem –

ile tego co najprostsze a nie wyliczone

choćby różowego ślazu, pospolitej bylicy, białego krwawnika –

ile jeszcze miejsca na modlitwę

ile miejsca na pokorę –

ile okazji na spowiedź świętą z cienkim milczeniem w gardle

ile dosłowności serca

ile komórek do wynajęcia –

pomiędzy gołębiem w słońcu – a ornitologią

pomiędzy rezedą, dziewanną na żółtej nodze – a botaniką

pomiędzy tęgimi naukami o Bogu – a Bogiem