Przebacz (wiersz klasyka)

Przebacz, Panie, że pisałem tak dużo

o pojedynczej kropli – zielonym kółku deszczu

o listku ognia,

zdejmowałem kropki z biedronki

przechodziłem przez ucho igielne

obierałem wiśnie z kruchych żyłek –

wyjmowałem gwizdki wiatru z szalika na szyi

podnosiłem śnieżynkę jak biały lichtarzyk

liczyłem ciche kroki krwi

strugałem włos na czworo –

a Ty –

krople łączyłeś w gardła deszczu żywe –

pocałunki z dwóch listó – w małżeństwo szczęśliwe –

listonoszów torby – w kołyskę.