wersety panteisty

Zatrać mnie gwiazdo
- mówi poeta -
przeszyj mnie strzałą odległości

wypij mnie źródło
- mówi pijący -
do dna mnie wypij do nicości

niech mnie wydadzą dobre oczy
pożerającym krajobrazom

słowa co miały chronić ciało
niech mi przepaści przyprowadzą

gwiazda w czoło korzeń zapuści
źródło twarz mi odczłowieczy -

        potem obudzisz się milczący
        w dłoniach bezruchu
        w sercu rzeczy