Dagestan (wiersz klasyka)

IWAN BUNIN (1870-1953)

ДАГЕСТАН

Насторожись, стань крепче в стремена.
В ущелье мрак, шумящие каскады.
И до небес скалистые громады
Встают в конце ущелья – как стена.

Над их челом – далеких звезд алмазы.
А на груди, в зловещей темноте,
Лежит аул: дракон тысячеглазый
Гнездится в высоте.

Dagestan

Wytęż uwagę, w siodle mocniej stań,
W wąwozie ciemność, słychać kaskad grzmienie,
I pod niebiosa sięgająca grań
Ogarnia wąwóz skał krzepkim ramieniem.

Ponad ich czołem diamentowe gwiazdy,
A na ich piersi nieprzyjazny mrok
Ogarnął auł: to zbudował gniazdo
Tysięcznooki smok.


przełożył Maciej Froński