Ikonka (wiersz klasyka)

IWAN BUNIN (1870-1953)

Иконка

Иконку, чёрную дощечку,
Нашли в земле – пахали новь…
Кто перед нею ставил свечку?
В чьём сердце теплилась любовь?

Кто осветил её своею
Молитвой нищего раба,
И посох взял и вышёл з нею
На степь в шумящие хлеба,

И, поклоняясь ветрам знойным,
Стрибожьим внукам, водрузил
Над полем пыльным, беспокойным
Убогий симбол божьих сил?

Ikonka

Ikonkę, czarną deszczułeczkę,
Wyorał z tłustej ziemi pług…
Kto kiedyś palił przed nią świeczki,
Kto miłość w sercu sycić mógł?

Któż swej modlitwy niebogatej
Słowami ją oświetlał, któż?
Kto ją ze swojej wyniósł chaty
W step, w te szumiące łany zbóż,

I, pokłoniwszy się gorącym
Wiatrom, kto palik w ziemię wbił,
Stawiając w polu ręką drżącą
Ubogi symbol bożych sił?

przełożył Maciej Froński