Mahomet i Safija (wiersz klasyka)

IWAN BUNIN (1870-1953)

МАГОМЕТ И САФИЯ

Сафия, проснувшись, заплетает ловкой
Голубой рукою пряди черных кос.
«Все меня ругают, Магомет, жидовкой», -
Говорит сквозь слезы, не стирая слез.

Магомет, с усмешкой и любовью глядя,
Отвечает кротко: «Ты скажи им, друг:
Авраам – отец мой, Мойсей – мой дядя,
Магомет – супруг».

Mahomet i Safija

Przebudzona, Safija zwinną ręką plecie
Lśniące w słońcu kosmyki swoich czarnych kos.
"Wołają mnie Żydówką wszyscy, Mahomecie"
Mówi przez łzy, od płaczu łamie jej się głos.

Mahomet na to żonie przygląda się czule
I, rozbawiony, rzecze: "Powtarzaj im wciąż:
Abraham to mój ojciec, Mojżesz to mój wujek,
Mahomet to mój mąż."

przełożył Maciej Froński