Literatura

Asfodel (wiersz klasyka)

Ginsberg Allen

O drogie słodkie różane
nieosiągalne pragnienie
. . . jak smutno, iż żadnej szansy
by zmienić szalenie
wyhodowany asfodel,
widzialną rzeczywistość

i skórą przerażające
płatki-jak inspirująco
jest tak leżeć w dużym
pokoju pijanym nagim
i śniącym, pod nieobecność
elektryczności . . .
i wciąż na nowo zjadając dolny korzeń
asfodelu,
szarego losu . . .

wtaczająca się generacja
na kwiatowym posłaniu
jak nad brzegiem w Arden-
moja jedyna róża dziś wieczorem to uczta
mej własnej nagości.

przysłano: 5 marca 2010

Ginsberg Allen

Inne teksty autora

Skowyt
Ginsberg Allen
Ameryko
Ginsberg Allen
Allen Ginsberg - Big-beat
Ginsberg Allen
Przesłanie
Ginsberg Allen
Na grobie Apollinaire´a
Ginsberg Allen
Na tyłach rzeczy
Ginsberg Allen
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca