Literatura

Smutne wyznanie (wiersz klasyka)

Jiří Orten

Smutne wyznanie

 

 

 

 

Najczystsze światło jest gdy świta 

i przecież przyjdzie ta chwila 

w oddali zginie ci mój obraz 

i pod powieką twoją zwiędnie nawet

 

 

 

 

Gdyż moje serce skrzydeł nie ma prawie 

i na paluszkach stąpa całe mile 

wieczorem kiedyś do ciebie zawita 

i moje pismo na kopercie poznasz

 

 

 

 

A wtedy powiesz że się czegoś wstydzisz 

mrok najpiękniejszy zawsze jest gdy zmierzcha 

i nagle będziesz stara wynędzniała

 

 

 

 

Lecz potem słowo sprawi że łzy pierzchną 

to widokówka co mnie już nie widzi 

i uczujesz że miłość została

 

 

 

 

 tłum. T. M. Larczyński

 

 

 

Smutné vyznání

 

 

 

 

Nejčistší světlo je když svítá
a přece příjde chvíle ta
můj obraz ztratí se ti někde v dálce
a nebude už ani ve tvých víčkách

 

 


Protože moje srdce nelétá
a umí chodit jenom po špičkách
jedenkrát večer k tobě přicupitá
a poznáš moje písmo na obálce

 

 


Tu řekneš si že čehosi je škoda
tma nejkrásnější že je když se stmívá
a budeš náhle stařičká a sešlá

 

 


Pak budeš plakat až ti slovo podá
můj pohled který už se nepodívá
a ucítíš že láska neodešla

 

 

 

 


przysłano: 5 marca 2010

Jiří Orten

Inne teksty autora

To o co prosi wiersz
Jiří Orten
Pierwszy wiersz
Jiří Orten
Płatki
Jiří Orten
Po muzyce
Jiří Orten
Po śmierci
Jiří Orten
Pod każdym słowem
Jiří Orten
Pogrzeb
Jiří Orten
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca