Guido, gdy mówisz o pasterce hożej...

MESSER LAPO FARINATA DEGLI UBERTI (XIII w.)

Guido, quando dicesti pasturella…

Guido, quando dicesti pasturella,
Vorre’ ch’avessi dett’un bel pastore:
Ché si conven ad on che vogli onore
Contar, se pò, verace sua novella.

Tuttor verghett’avea piacent’e bella:
Pertanto lo tu’ dir non ha fallore:
Ch’i[o] no so né rre né ‘mperadore
Che non l’avesse agiata, ta’ merella.

Ma dicem’un che fu tec’al boschetto
Il giorno ch’e’ sí pasturâr gli agnelli,
Ch’e’ non s’avide se non d’un valletto

Che cavalcava, ed era biondetto,
Ed avea li suo, panni corterelli:
Però rasetta, se vuo’, tuo motetto.

Guido, gdy mówisz o pasterce hożej…

Guido, gdy mówisz o pasterce hożej,
Chciałbym, byś raczej rzekł coś o pasterzu:
Godzi się temu, kto wysoko mierzy,
Powiadać prawdę, jeśli tylko może.

Zgoda, stworzenie to miało fujarę,
Nie ma więc tutaj fałszu w twojej gadce,
Tak jak i trudno o pana czy władcę,
Który by wzgardził takim losu darem,

Lecz mi powiedział jeden, co był z tobą
W lesie dnia tego, gdyś roił o owcach,
Że tam nie widział nikogo, prócz chłopca;

Cwałował, złoty włos mu był ozdobą,
A nazbyt kusa koszulka ubraniem:
Popraw więc nieco swój utwór, mospanie.

przełożył Maciej Froński