JFK (wiersz klasyka)

Lesław Nowara

JFK

Moje myślenie ma wymiar prostacki
samodzielnie szyty na miarę
tak niewprawnie
że gołym okiem widać grube szwy
szczególnie na wybranych postaciach
historycznych

Na wzór stawiam postać
JFK
co oznacza rzecz jasna Marylin Monroe
i moje z nią codzienne obcowanie
po uprzednim wcieleniu się
w prezydenta

A tu nagle dowiaduję się
po cichu
że podobno wolał on małe dziewczynki
których białe duszyczki
do dziś jeszcze kładą się po nocach cieniem
na białych murach Białego Domu

Jeśli to prawda to wszystko staje
nagle w innym świetle
nawet Fidel Castro
z nieodłącznym cygarem w zębach
niespodzianie uzyskuje wymiar
falliczny

Alkoholizm Marylin Monroe
w tym wymiarze
nabiera wartości
jak starzejące się wino

Zaczynam rozumieć
że Oswald z całą pewnością
w Dallas rzuciłby kamieniem
gdyby nie potrafił
celnie miotać kulą

Na mój rozum
grubymi nićmi musiało to być szyte

Widzę teraz wyraźnie
że trzeba spojrzeć inaczej

Nie patrzeć na ręce tylko szukać ściegu
przyglądać się uważnie
przymykając oba
a najlepiej tylko mrużąc
jedno oko