TRZY ZWIERCIADŁA (wiersz klasyka)

Zwierciadło snu

Bohater – czuwający jak fala –
śpi,
nasza ziemia-dziewczyna
- była bez głowy i bez poduszki -
śpi.
Myśl wyostrzona, czerwona
- była martwym ciałem -
śpi.
O popioły członków,
O drogi wilgoci w mym ciele!
W ciele arabskiej wspólnoty!
Gdzie? Jak
mogę obudzić śpiących?...

Zwierciadło pytania

Pytałem. Powiedziano: gałązka ognia jest ptakiem.
Powiedziano: Moja twarz jest falą,
a oblicze świata to zwierciadła
i rozpacz mórz i latarni.

Nadszedłem, świat był na mej drodze atramentem,
a każde drgnienie zdaniem.
Nie wiedziałem, że między mną a światem
jest most braterstwa
zbudowany z kroków ognia i proroctwa.

I nie wiedziałem, że twarz moja
jest statkiem, co płynie w iskry.

Zwierciadło XX wieku

trumna, która przybiera twarz dziecka.
Książka,
o treści pisanej przez kruka.
Potwór, niosący kwiat.
Skała,
która rośnie w płucach wariata.
To on.
To wiek dwudziesty.

przeł. z arabskiego Krystyna Skarżyńska-Bocheńska