Foetus in foetu (wiersz klasyka)

Jak gdyby ktoś uderzył w katedralne dzwony

Poza mym pewnym schronem; popękały szyby

I tak, foetus in foetu na zawsze złączony

Z brzucha wskroś pociętego nie wyszedł już żywy.

Pół-człowiek z fałdów skóry i kikutów kończyn,

Guz z włosami i twarzą, bez mózgu, lecz z gliny

Ludzkiej jest ulepiony; życie swe zakończy

Wraz ze zbawczym momentem cięcia pępowiny.

Pasożyt żywot wiedzie ślepy, bez radości,

Bez myśli i bez sensu, ale i bez lęku;

Niczym roślina żywi skórę swą i kości.

Kiedy zjawi się człowiek ze skalpelem w ręku,

Nie będzie czuł ni strachu, ni gniewu, ni rany

I umrze bezboleśnie niczym kwiat zerwany.

2005

https://www.youtube.com/watch?v=KtS3QzBB_xA