Czy warto? (wiersz klasyka)

Od dawien dawna ludzie mówią,

iż uroda to jest skarb tak jak złoto,

kruszce władza, a już zwłaszcza miłość ma.  

Miłość wiara i nadzieja moje życie to aleja,

którą chodzę zawsze w nocy,

by uniknąć złej przemocy. 

W dzień natomiast męczą,

dręczą ludzie mówią,

lecz wciąż klęczą.

W noc natomiast spokój, pustka,

tylko światło, blask nadziei tu na końcu tej alei.

Toś ty, ma jutrzenka mała jasna,

Piękna zwiewna i powabna.

Tyś jedyną mą fantazją,

którą dostać jest nie łatwo,

Czas i siłę oddać trzeba,

by twe piękno widzieć z nieba.