Od dawien dawna ludzie mówią,
iż uroda to jest skarb tak jak złoto,
kruszce władza, a już zwłaszcza miłość ma.
Miłość wiara i nadzieja moje życie to aleja,
którą chodzę zawsze w nocy,
by uniknąć złej przemocy.
W dzień natomiast męczą,
dręczą ludzie mówią,
lecz wciąż klęczą.
W noc natomiast spokój, pustka,
tylko światło, blask nadziei tu na końcu tej alei.
Toś ty, ma jutrzenka mała jasna,
Piękna zwiewna i powabna.
Tyś jedyną mą fantazją,
którą dostać jest nie łatwo,
Czas i siłę oddać trzeba,
by twe piękno widzieć z nieba.