DOBRY CZŁOWIEK NIE MA ŻADNEGO KSZTAŁTU -Wallace Stevens (wiersz klasyka)

DOBRY CZŁOWIEK NIE MA ŻADNEGO KSZTAŁTU

Przez wieki żył w nędzy.

Jeno Bóg był jego jedyną elegancją.

Pokolenie za pokoleniem stawał się

Silniejszy i swobodniejszy, lepszy.

Każdym żył życiem, gdyby się okazało złe,

Mógł wówczas powiedzieć, że dobre życie jest niemożliwe.

Wreszcie nadeszło dobre życie, dobry sen, promienny owoc,

Ale Łazarz wydał go reszcie,

Zabił go, wetknąwszy pióra w jego ciało

By z niego zakpić. Złożyli go w grobie wraz z

Skwaśniałym winem jako napomnienie, i pustą księgą;

A nad tym postawili postrzępiony znak,

Epitafium jego śmierci, które brzmi:

Dobry człowiek nie ma żadnego kształtu, jak gdyby wiedzieli.