*

anyoel

hmm... dając tu swój wiersz myślałam że może ktoś go skomentuje :) dowiem się nad czym popracować, w czym robię błąd, jak inni odbierają to co pisze. Liczyłam na jakąs konfrontacje, a tu nic, pusto :)

roozia

z przyjemnością dodam komentarz. po pierwsze wiersz jest straszliwie chaotyczny, jest o wszystkim i o niczym. taka miesznka nastoletnich rozterek psychodelicznych i górnolotnych porównań, przenośni, etc. taki charakterystyczny dla normalnych, w mmiarę przeciętnych i sympatycznych nastolatek, które uważają, że bardzo wiele przeżywają. a moze się myle?? czekam na konfrontację :D

anyoel

Bardzo Ci dziekuje i ciesze sie ze skomentowałaś. Wiersz przyznam może jest chaotyczny i pomieszany. Ale pisałam go pełna emocji i smutku, chciałam pisząc to sobie pomóc. Bo może jestem przecietną, normalną [sympatyczną? no nie wiem :>] nastolatką, ale tak jak ludzie w każdym innym wieku mam problemy i przeżywam to na swój sposób. Nie uważam za to wcale że nie wiadomo ile przeżywam :D Moze jestem za młoda żeby pisać dobrze, dojrzale i zrozumiale dla innych :) Na razie pisze bo lubie pisać, daje mi to ukojenie i spokój. Pisze bo to jest MOJE :) dając go tu nie oczekiwałam zachwytów czy czegoś w tym stylu, byłam ciekawa jak ludzie odbierają i rozumieją to co pisze. Także jeszcze raz dzieki za komentarz. Słowa krytyki budują [a przynajmniej powinny :D].