Szary wiersz

noc dogasała przy stole
nad parującym kubkiem kawy
a smak leniwie przypominał
o flecikach wieszczących poranek

mgła zbijała się w kłębuszki
jakby chciała się ogrzać od porannego chłodu
obejmując swoimi pustymi ramionami
szare okno zamrugało martwymi oczami

coś zatrzepotało skrzydłami
w gałęziach uschłej jarzębiny

wiedziałem że przyszłaś
zapachniało miłością

bure chmury kapały zwyczajniej
płynąc po niebie bez uniesień
śniąc smutno o lecie słodkim jak cukrowa wata
mruczę beznamiętnie modlitwy
nad obmyta deszczem sztuczną chryzantemą

jaskółki spod naszego dachu odlatują
nie zmiotłem potłuczonych skorupek

codziennie siadam na schodach
odkurzam w pamięci zapach miłości