***

Znów niebo pojaśniało
Skąd wziął się jego uśmiech
Dziwię się
Znów patrzę przed siebie i widzę
Horyzont
Znów ścieżka przede mną nie taka kręta
Nad strumieniem szemrzącym balladę ukojenia
Mostek jest bez dziur
Zajączki podbiegają i prowadzą mnie zielonym tunelem
Czuję w nim zapach odurzający
Zieleni co jeszcze świeża niebawem zaś dojrzała będzie
Idę leciutko stąpając
Nade mną motylki - nauczyciele moi
Aż boję się spojrzeć za siebie
Zgrzyt chipów łoskot gigaherzów
Tupot przestraszonych stóp
Wrzaski rozdygotanych trybików machiny
Cichnie
Cichnie
Cichnie
...