Napój z piekła rodem

Eliksir rozproszenia trosk ludzkiego cienia,
Wiązania rozdartych, udawanych znajomości,
Posiadający moc łączenia ogników zadowolenia,
Zawzięcie dziurkujący stan ludzkiej świadomości.

Smak jego zmysłowy, pociągający zarazem,
Barwa przeźroczysta, z rezonansem koloru.
Płyn ten niekiedy zakrapiany gazem,
Roztańczone bąbelki musssującego dworu.

W małych ilościach jest szczęścia nektarem,
Symbolem luzu, opanowania.
W dużych się staje głupoty ciężarem,
Do wstydnych czynów czasami skłania.

Kto wykorzystać moc tę naumie,
Ogromny poskromi potencjał wyczucia
I będzie szczęśliw w delikatnym szszszumie,
Daleko od niecnej idei trucia.