Życie granat ma.

yah

chaotyczny, momentami bez smaku ale cos w nim się szarpie i próbuje wyrwać z łańcuchów słów. jestem na tak chociaż bez takiego całkowitego przekonania. gra słów jak najbardziej ciekawa jednak momentami wydaje mi sie ze przekracza dobry smak. ale to tylko moj zmysl estetyczny i moje wyczucie granic.
pozdrawiam
yah

ew

mocny i w kolorze pgromnej determinacji . Dodry smak wg mnie przekroczony nie został . Bardziej zgrzyta mi tu nie haos lecz przegadanie , niepotrzebne powtórki , które niczego nie wnoszą .

Wychodzę na ulicę i wiem,

że w każdym momencie biorąc wdech,

z każdą sekundą wydech może stać się płytszy.

Z każdym dniem. Potem już jest trudniej wyjść, z czasem,

człowiek się dusi, udusi się w końcu i już nie wyjdzie.

Skąd wyjdze? Z domu, z siebie, z dupy wyjdzie.

Pójdzie gdzieś, bo chodzić trzeba,

nie ma szansy dla trafionych.

(Nie pozwól do siebie strzelać).

''Siedz w dole, kurwo i stamtąd nie wychodź.''

Raz,dwa,trzy.

Raz,dwa,trzy,cztery. Odliczam dni.

Raz,dwa,pięć. Już się nie moge doczekać.

Raz,dwa,sto. Przybądź, zdejmij ze mnie ..

Zło.

Słabne,musisz mnie nieść.

Boże.

Wyliczam, te czasy, co w klasy się ...

Grało.

Gra się.

Igra z nami.

Życie.

Gra.

Życie gra. Nami gra. Granat ma.

Dłonie w ziemi drżąco czule pieszczą twe korzenie Matko Wyrodna

- tak to widzę , ominęłabym tęsknotę drugiej strofy , bo banalizuje ona pozostałe wersy. Podoba mi się bardzo ,ale nie w tej postaci , którą przedstawiłaś . Jestem ciekawa innych Twoich tekstów , serio serio :)

Jula

........................................... ew :-)

martuśka

hmmmmm mi tam się podoba, najbardziej krótkie zdania i równoważniki bo mają coś w sobie :)

Niewierny Tomasz

"Skąd wyjdze? Z domu, z siebie, z dupy wyjdzie" a ciekawe skąd ten "wiersz" wyszedł. pozdr.