Samotność dziecka. (wiersz)

cos mi tu powstało...

harthover .. zbyt prosto , zbyt dosłownie . Nie ma tu ani skargi , ani krzyku , jest danie główne , że tylko wziąc nóż i widelec i zjeść szybko , bo delektować się nie za bardzo jest czym

pamietam, ze pare razy ze swojej doslowosci juz sie tlumaczyles, ale harhover... sprobuj pobawic sie troche w jakas tajemnice, niedopwiedzenie jakies, niejasnosc, taka wiesz... zachecajaca. bo pomysly masz, tematyka na talerzu, ale nie w taki sposob. zamknij te okna, nie w domu tego dziecka, ale nam zamknij, tak zeby wywazyc sie je chcialo. :)
pozdrawiam

hmm no coz. dzięki za zacne rady.
obawiam się tylko, że pisanie wg rad estel moze zająć mi troche czasu... a pierwsze próby będą pewnie nie udolne.
mimo to bede próbował.

pozdrawiam.

E mi się podoba, dosłownosć? gdzie? może tylko na początku, ale ta dosłownosć bardzo dobrze obrazuje bo np taki fragment:

Gdzie każdy przy stole
siedzi cicho i je nozem i widelcem.
Szukam domu z oknami i drzwiami
otwartymi na oścież.

jest niezły, szczególnie dwa ostatnie wersy dobrze oddają wszystko, potrzebe wolności swobody, nie przytłoczonej piętnem życia w rodzinie czy w jakim kolwiek innym społeczeństwie, mniejszej lub wiekszej grupie. Może tylko jakiś inny tytuł by był lepszy coś mniej rzucającego się w oczy. Pozdrawiam

wywaliłbym "w nieszczęściu" i coś przestawił w "bez rąk by podać sobie". reszta do mnie trafia. prosta faktycznie i doslowna ale sugestywnie podana.
na tak.
pozdrawiam
yah

a mi sie podoba poczatek. a dwa ostatnie wersy to utarte slogany, jak: schody do nieba. i nie trafiaja do mnie jak baloniki i kąty.

Nie chcę mieć domu
wypchanego balonikami.
Gdzie wszyscy snują się po kątach,
bez rąk by podać sobie
w nieszczęściu.
Gdzie każdy przy stole
siedzi cicho i je nozem i widelcem.
Szukam domu z oknami i drzwiami
otwartymi na oścież