czy żal poczuję

ew


mój czas jedyny jaki mnie obchodzi
to ten, gdy koniec jedwabistym cieniem
osnuje wszystko co mnie nie dotyczy

słońce nie znika nawet gdy zachodzi
jednak strach dławi muśnięty cierpieniem
lukrowana myśl ma posmak goryczy

myśl uciążliwa, że stojąc na łodzi
nie zaznam żalu za moim istnieniem,
że bez tęsknoty popłynę w świat zniczy..
Oceń ten tekst
Ocena czytelników: Niczego sobie 11 głosów
ew
ew
Wiersz · 31 października 2006
anonim
  • figlarkaa
    Piękny, refleksyjny wiersz! Bardzo mnie poruszył. Czytam go i czytam i zastanawiam się nad swoim życiem, nad tym, co pomyślę "stojąc na łodzi". Natomiast metonimię :"świat zniczy" wprowadze do swojego słownictwa. Mogę??? Nie zgadazam sie ze zdaniem Niewiernego "myśl (...) myśl" - powtórzenie, dopuszczalne
    w poezji, a w tym kokretnym tekście wręcz nieodzowne ( ale mamy prawo odbierac=ć wiersze w zróżnicowany sposób!). Pozdrawiam!

    · Zgłoś · 16 lat temu
  • Turkusik
    Uwazam, ze text bardzo poruszajacy.
    Ladnie napisane, rymy dobrze dobrane.
    Stawiam najwyzsza ocene.
    To, ze zadna ze minie poetka, to nie znaczy, ze nie doceniam innych : - )


    Turusik

    · Zgłoś · 17 lat temu
  • Niewierny Tomasz
    Ha! ciekawy układ rymów, nie razi w ogóle mnie, szczególnie, że nie przepadam.

    "słońce nie znika nawet gdy zachodzi" to jest piękne.

    Razi mnie tylko powtórzenie "myśl" trzeba zmienić. Trochę smutna końcówka, ale rozumiem, że czas refleksji teraz. Pozdrawiam

    · Zgłoś · 17 lat temu