Literatura

czy żal poczuję (wiersz)

ew


mój czas jedyny jaki mnie obchodzi
to ten, gdy koniec jedwabistym cieniem
osnuje wszystko co mnie nie dotyczy

słońce nie znika nawet gdy zachodzi
jednak strach dławi muśnięty cierpieniem
lukrowana myśl ma posmak goryczy

myśl uciążliwa, że stojąc na łodzi
nie zaznam żalu za moim istnieniem,
że bez tęsknoty popłynę w świat zniczy..

niczego sobie+ 11 głosów
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Niewierny Tomasz 31 pazdziernika 2006, 23:01
Ha! ciekawy układ rymów, nie razi w ogóle mnie, szczególnie, że nie przepadam.

"słońce nie znika nawet gdy zachodzi" to jest piękne.

Razi mnie tylko powtórzenie "myśl" trzeba zmienić. Trochę smutna końcówka, ale rozumiem, że czas refleksji teraz. Pozdrawiam
Turkusik 16 listopada 2006, 04:34
Uwazam, ze text bardzo poruszajacy.
Ladnie napisane, rymy dobrze dobrane.
Stawiam najwyzsza ocene.
To, ze zadna ze minie poetka, to nie znaczy, ze nie doceniam innych : - )


Turusik
figlarkaa 15 stycznia 2008, 13:15
Piękny, refleksyjny wiersz! Bardzo mnie poruszył. Czytam go i czytam i zastanawiam się nad swoim życiem, nad tym, co pomyślę "stojąc na łodzi". Natomiast metonimię :"świat zniczy" wprowadze do swojego słownictwa. Mogę??? Nie zgadazam sie ze zdaniem Niewiernego "myśl (...) myśl" - powtórzenie, dopuszczalne
w poezji, a w tym kokretnym tekście wręcz nieodzowne ( ale mamy prawo odbierac=ć wiersze w zróżnicowany sposób!). Pozdrawiam!
przysłano: 12 kwietnia 2008 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca