To co zostało z tego co było

Czasem przychodzą do mnie
Skradając się ostrożnie
Bym nie zauważyła gdy już się wślizgną do środka
Ciche wspomnienia

Bezczelnie siedzą
Na skrzydle wiatraka
I udają że potrafią latać

Karmię je wtedy łyżką nonsenu
A w te najgorsze wbijam nóż
Ostrzony rozczarowaniem

Pokazują mi język
Trochę grymaszą
I zbiegają z hukiem po klatce schodowej

Z dołu bywa że któreś jeszcze krzyknie:
"Jeszcze tu wrócę!"

Udaję że tego nie słyszę