melancholijne tęsknoty

stukot wskazówek w napiętych ścięgnach
znieruchomiał na chwilę mięsień
oddech umilkł w blasku świecy
w oczach jest mu najlepiej

sączy pyłek wstydliwie mrugając
pragnień przepełnione bystrzyny
do mnie im prędzej za wolno
skrzydła rosną mierzone biciem

jeszcze tak najwięcej
w nurcie porwany rumieniec
i znów
jeszcze tak...