Kim ja jestem?
pustym dźwiękiem w symfonii nut
nieznaczącym gestem pośród tysiąca słów
Na deszczu samotną łzą...
Kim ja jestem?
Suchym liściem w zielonej koronie drzew
Marną iluzją na jawy tle
Na szklanej tafli kolejną rysą
Kim ja jestem?
Kroplą zaledwie w oceanie
Źdźbłem zielonym w gęstej trawie
Na pustynnej wydmie piasku ziarenkiem
Kim ja jestem?
Ja jestem...!
Jestem człowiekiem
Pewną osobą w tłumie...
nasiulus
Wiersz
·
3 marca 2007
-
Anonimowy Użytkowniknie wiem, czy ma talent, ale tekst aż prosi, żeby przejść obok niego obojętnie. bardziej banalnie już się peel chyba nie mógł wyrazić, te krople w oceanie, dźwięki w melodii etc. to przecież motywy ograne do bólu, że też zawsze przychodzą do głowy osobom próbującym pisać i że też zawsze rozgrywane są tak samo nudno.· Zgłoś · 17 lat -
elisabethpoprzedni komentarz mojego autorstwa jest.· Zgłoś · 17 lat
-
ewniezmienne zapytanie o byt , o jego sens i rolę jednostki , siostrzyczka , wierze , że ukochana , ale to zbyt mało , aby jej pisanie i próba odpowiedzi na powyższe pytania wypadła pomyślnie . Niech skorzysta z uwag kusssi , jestem podobnego zdania· Zgłoś · 17 lat
