Poprzez czarne czeluście codzienności
Idę prosto przed siebie
Nie oglądając się ani razu na teraźniejszość.
Końca drogi nikt nie potrafi dostrzec
Choć jest nieunikniony i tak samo każdemu przeznaczony.
Nie zaglądaj w karty przyszłości.
Co ma być to będzie!
Żyj chwilą!
Jeśli jeszcze ją masz, człowieku XXI wieku!
Nika
Wiersz
·
4 marca 2007
-
ewoj , nie tak .. mówisz , że dośc mroczny miał to być przekaz , no cóż .. nie wychwyciłam tu tego zjawiska , mówisz , że przestroga , rada .. no , dobra , ale .. karygodnie to przekazałaś , Niko . Nie chwyciło za serce i nie wiem czy w ten sposób osiągniesz tym wierszem czyjekolwiek zastanowienie nad tekstem . Najbardziej rażą wykrzykniki i ogromna dawka patosu w ostatnim wersie , który nie wiadomo skąd sie pojawia , bo zaczynasz osobistym "idę "· Zgłoś · 17 lat
