***

Po pajęczynie czasu
skradam się jak pająk
do swej ofiary,
tkając srebrna nicią życia
chwile dobre i złe,
cierpienie i szczęście
miłość i nienawiść.
Będąc kowalem swojego losu,
nie wiedząc kiedy
wpadam we własne sidła,
dusze się,
umieram...

moja pajęczyna
została zerwana
srebrna nic
rozpłynęła się
we mgle...