przede wszystkim planowałam radość (wiersz)

przede wszystkim planowałam radość
i bardzo dobrze było się uśmiechać
na wspomnienia zapachu olejków różanych
i nabrzmiałych kiści winogron

później wiosna okazała się bublem
lato było ciemne i deszczowe
tylko modlitwy pozorowały jakikolwiek sens

tłukliśmy się owocnie ziemia
wypuszczała coraz twardsze drzewa
coraz bielsze kości zdejmowałeś
pociesznie pióra z hełmu

najgorzej gdy przychodzi co do czego
i ganiamy się po poligonach atomowych
słońce wplata się w pofarbowane włosy
bardzo szybko spazmatycznie się kochamy
i opuszczamy głowy w chwilę potem
potem nie pachniemy prawie wcale

kwiaty w mgiełce obiecują nam powroty
ale nie mam zaufania do ustaleń