mijania

wszyscy
między gorączką spieszeń
a fikcjami na kartkach wspomnień

już sam nie wiesz

bo jeden jest człowiek
fałszywy i prawdziwy

przestrzenie najeżone
i braćmi
i kamieniami osnutymi pajęczyną lodowatych okamgnień

próżnia wplata obce uśmiechy pozdrowień
we wszelkie wypadki układów podanych rąk

krajobrazy ludzi stopionych wolą rozsądnej przyjaźni
toną w gładkościach beztroskiej logiki

a zwykli mądrzejszych od siebie nazywać dziećmi

nazwali ogólniki
zachęceni stabilnością form bezosobowych i odwróconych głów niepatrzeniem

uśmiechają się
na wszystkich fotografiach
nabrzmiali dysonansami