pijana (wiersz)

PIJANA

żeby tak było zawsze
rozmyte kontury i zaokrąglone
słowa
żeby pod kocem przyćmionych dźwięków
zwinąć się w kłębek
a próbę rozsupłania węzłów zostawić innym

żeby było jak teraz
za zasłoną
za turecką chustą która pachnie
gajem oliwnym i cynamonem

żeby myśli jak przez budyń
ospałe galaretki
truskawka malina porzeczka
błądzą w kółko nawet kapliczka
nie uchroni przed zwodnicami
żadnych strzałek żadnych wskazówek
nie ma
jest tylko obraz impresjonisty rozmazany palcem

żeby zabrać ze sobą tę chwilę
pastelowe minuty co uderzają
prosto w dzwonek przy drzwiach
na szczęście
na niepogodę
na szczęście
żeby oderwać się od
żeby z
żeby bez

bez końca w mgławicy po szyję
brodzić
po drugiej stronie patrzenia