kupiłeś strusia

masz swój świat - szepczę ci moją przynależność. pamiętam,
słuchałeś przed świtem deszczu, nie wiedząc co zrobić z rękami. zegar mielił

wieczność rozdwajającą się na końcach
i wszelkim początku
chaos.

strzelałeś wzrokiem z palców, gwizdałeś o zbawieniu. reagowałeś
lustrem srebrowym. wszystkim w domu.

poczułes się współczesny. kupiłeś strusia. artystkę
zwierzę o wymiarach zaborczych. gryzącą,
wyrywającą kłaki egzaltacji, szarpiącą piórka horyzontu.
takie malutkie zwierzę. obserwatorskie.

już sam nie wiesz. przesiliłeś dzień z nocą. zgasiłeś światło.
rozciągasz się z kilka pięter.