w poduszkę...

adria

opowiedz jak to jest wierzyć
od czasu do czasu a ja
schowam się pod cichym płaczem
w poduszkę
stoję ubrana przed tobą
wchodzisz powoli nie
pukając wcale mieszamy się
rano nie potrafię już rozpoznać
kim jestem

adria

Wiersz · 3 lipca 2007

takse

nieporadnie. brak konsekwencji zamysłu.
jednym słowem - bałagan. nie wiersz.

· Zgłoś · 17 lat
Marek Dunat

a ja widzę tu zamysł i sprawnie przeprowadzona fakturę . jest bardzo osobisty klimat i jest nieprzegadanie .

· Zgłoś · 17 lat
Agataaa

hm jak dla mnie.. cieplo czuję w tym tekście. nie widzę bałaganu, ale też nie porywa.. mnie.. pozdrawiam

· Zgłoś · 17 lat
nitjer

Choć porywać i mnie nie porywa mam jednak wrażenia zbliżone bardziej do wrażeń Anathemy niż Takse.

Pozdrawiam :)

· Zgłoś · 17 lat

w poduszkę...

adria

Zgłoś obraźliwe treści