Nieuniknione

Cisza, mrok
Strach i szok
Sparaliżowały ją kompletnie
Słychac krzyk już
Śmierc jest tuż tuż
W umyśle niepojętym
Podchodzi doń
Podaje dłoń
I prowadzi na śmierc pewną
W lochu cichym
W ubraniu lichym
Żegna się ze światem ostatni raz
Widzi nóż
To koniec już
Kobieta bierze zamach
Wbija nóż w serce
Krew kapie po ręce
Kolejna ofiara odeszła