nowe szmaty cesarza

iga

a zamordyzm terrorystów w imię Boga Cię nie oburza? czy żołnierzy własnego kraju oddających życie, nie 17-o procentowy podatek, można nazwac dupodajcami? w wierszu ależ oczywiście...i czy to jest ta wasza tolerancja?

estel

najazd na władzę (żołnierze nie mają tu nic do gadania!) zawsze w modzie. mnie nie kręci taka bezpośrednia antypolityczna poezja. rzeczywistość domaga się jednakowoż ekspresji, temat rzeka, niech inni ocenią.
popraw literówki. ok?

Marek Dunat

ekspresja taka , a nie inna jest dla mnie tutaj akurat do przyjęcia . mimo całego mojego pacyfizmu i nie posiadania argumentów przemawiających za wysyłaniem chłopaków gdzieś w świat , wiem jedno- pojechali rzeczywiście z rozprutymi rozporkami . pojechali na pokaz .,, pan profesor ,, ma ich gdzieś . zgadzam się z intencjami autora. co do terrorystów - każda epoka rodzi ich na nowo . i to nie koniecznie akurat na bliskim wschodzie . nie widzę powodów (również technicznych)by wiersza nie opublikować.

Grzegorz Kaczmarczyk

na czasie i sensownie
jestem za (a nawet przeciw)

Anonimowy Użytkownik

Estel ma rację. To nie jest poezja. To jest polityczno-społeczny gniot. Zdarza się czasami, bywa to rzadko, że wiersz zaangażowany jest literacko bardzo wartościowy. Ale wówczas autor jest bardzo utalentowany. A w tym przypadku talentu nie widać.

Anonim z Torunia

Jeszcze dodam kilka słów, bo w poprzednim komentarzu zapomniałem się podpisać. Trzeba pamiętać o jednej sprawie. Nie kazdy głos jest poezją. A temat bezposredni i do tego modny tym bardziej nie kręci. - Czyt. komentarz Estel.

Piotr Romeyko

"Do Prostego Człowieka" - Julian Tuwim

Gdy znów do murów klajstrem świeżym
Przylepiać zaczną obwieszczenia,
Gdy "do ludności", "do żołnierzy"
Na alarm czarny druk uderzy
I byle drab, i byle szczeniak
W odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
Że trzeba iść i z armat walić,
Mordować, grabić, truć i palić;
Gdy zaczną na tysięczną modłę
Ojczyznę szarpać deklinacją
I łudzić kolorowym godłem,
I judzić "historyczną racją",
O piędzi, chwale i rubieży,
O ojcach, dziadach i sztandarach,
O bohaterach i ofiarach;
Gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin
Pobłogosławić twój karabin,
Bo mu sam pan bóg szepnął z nieba,
Że za ojczyznę - bić się trzeba;
Kiedy rozścierwi się, rozchami
Wrzask liter pierwszych stron dzienników,
A stado dzikich bab - kwiatami
Obrzucać zacznie "żołnierzyków". -
- O, przyjacielu nieuczony,
Mój bliźni z tej czy innej ziemi!
Wiedz, że na trwogę biją w dzwony
Króle z pannami brzuchatemi;
Wiedz, że to bujda, granda zwykła,
Gdy ci wołają: "Broń na ramię!",
Że im gdzieś nafta z ziemi sikła
I obrodziła dolarami;
Że coś im w bankach nie sztymuje,
Że gdzieś zwęszyli kasy pełne
Lub upatrzyły tłuste szuje
Cło jakieś grubsze na bawełnę.
Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
"Bujać - to my, panowie szlachta!"

Dawno już to zrobiono no i rzeczywiście lepiej, ale w Twoim wierszu jest kilka celnych metafor, no ogólnie nie jest błyskotliwy, ale nie jest też zły i to Ci się chwali

nitjer

W moim odczuciu tylko pomysłowy tytuł i niegrzeczny, niepoprawny politycznie ostatni dwuwers mają coś wspólnego z poezją. Reszta tekstu nie trafia do mnie dobrze.

Pozdrawiam