Literatura

krótki sygnał (wiersz)

nitjer

wszystko co nam wspólne
nagle zlało się w jedno

przez moment przekłuwało
nie tylko na wejściu i wyjściu

przeszyciem rozgrzało do białości
dokładnie tam gdzie świeci wenus

sprowadziło na ziemię
trafiając prosto w punkt zero

aż oczy przewróciły się
w grobach powiek

przecież ty nadal na antypodach
a we mnie radość

zawiesza się jak komputer

wyśmienity– 10 głosów
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
ew
ew 3 sierpnia 2007, 11:13
porwałeś mnie tym wierszem , nitjer , czytałam go wielokrotnie i trzy ostatnie wersy wbiły się we mnie bardzo . Jest w nich takie czułe i radosne oczekiwanie , że nie można przejść obok obojętnie . Punkt zero tylko brzmi nieładnie jakoś , ale co tam , w objęciach innych wersów traci swą nieładność
pozdrówka :)
nianka
nianka 3 sierpnia 2007, 12:05
świetny:) na prawde swietny wiersz! To nie pierwszy wiersz Twojego autorstwa, ktory czytam i wszystkie mi sie bardzo podobaja:):) oby tak dalej! Pozdrawiam:*:)
nitjer
nitjer 3 sierpnia 2007, 19:34
Ew :) Napisał mi się z uczuciem, bo nim został zainspirowany. Miło mi bardzo, że tak Cię nim porwałem. "Punkt zero" powiązany z "grobami powiek", uzasadniający je w pewnym stopniu. Dlatego raczej musi pozostać. Mocno się cieszę, że często wracasz do tego wiersza. Dziękuję Ci za tak ciepły komentarz :)

Pozdrowionka :)
nitjer
nitjer 3 sierpnia 2007, 19:35
Nianka :) Szalenie mi miło, że tak lubisz moje wiersze. Zapraszam Cię więc do wszystkich, które tu umieszczę. Myślę, że jeszcze niejeden z nich bardzo dobrze do Ciebie trafi.

Pozdrawiam :)
hewka 18 września 2007, 02:24
trafil :) serdeczne sle i slonka na jutro :)
ataraksja
ataraksja 19 września 2007, 22:13
Myśli ukryte w takiej liczbie słów, że wszystkie mówią i żadne nie jest zbędne. Bardzo dobry wiersz i bije z niego front atmosferyczny... ma się ku słoneczności :)
nitjer
nitjer 20 września 2007, 23:29
Hewko :) Cieszę się, że trafił :)

Serdeczności ślę :))
nitjer
nitjer 20 września 2007, 23:33
Beato :) Fajnie, że wiersz w całości zdecydowanie akceptujesz :) Dzięki za mocno pokrzepiające prognozy :)

Pozdrawiam :)
forres 24 września 2007, 20:27
ty nadal na antypodach
a we mnie radość

zawiesza się jak komputer



bym powiedziała, że grzebiesz w moim życiorysie:)
se zabiorę jako motto na życie:)
pozdrawiam w innej odsłonie:)
nitjer
nitjer 26 września 2007, 06:30
Witaj Forres :) Cieszę się, że odnalazłaś mnie tutaj i wybrałaś ulubiony fragment tego wiersza na swoje życiowe motto. Dziękuję za miłą niespodziankę jaką sprawiłaś mi swoją wizytą :)

Pozdrawiam :)
Nom
Nom 18 listopada 2007, 13:11
ja poeta jestem zaden, ale dla mnie prca bardzo, bardzo podoba sie. :) trafia do mnie, prostego wiejskiego chlopaka.
sercenadloni 13 lutego 2008, 15:57
"wszystko co nam wspólne
nagle zlało się w jedno "
Dalej mogłabym już czytać w nieskończoność aż do skończenia świata;) tak bardzo zachęciło.
nitjer
nitjer 14 lutego 2008, 21:33
Bardzo mi miło, że ten wiersz tak dobrze do Was trafił. Dziękuję za ślad Wasz pod nim sympatycznie pozostawiony. Pozdrawiam :)
przysłano: 2 sierpnia 2007 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca