Miłość z truskawkami (wiersz)

Wiesz, lubię truskawki

Zimą też

Choć są mrożone

Zimą też lubię

Miłość

Bo jest taka

Prosto z kominka

Nie zmrożona

Ona jest jak

Pospać chwilę dłużej

Jest niczym

„To dla Ciebie te kwiaty”

Pachnie jak

Te kwiaty dla mnie

Potrafi być moim wtorkiem

Środą i również piątkiem

Jest marcem i wrześniowym workiem

Końcem roku i jego początkiem

Ona jest w porannej kawie

Siada ze mną do kolacji

Jest w rękawiczkach, w zamarzniętym stawie

Tam gdzie mam

I nie mam racji

Nie uśmiecha się do mnie

Bo do ludzi nie należy

Lubię jednak czasem wierzyć

Że do mnie się szeroko szczerzy

Kiedy życie mnie posadzi

Przy stole

Do obiadu codziennego

Ja wstanę

Z miłością jem truskawki

I nic innego