kosmoagonia

możliwe że nasza ziemia
to mikroprocesor w rękach większego fantomu

ale do końca będziemy niewolnikami kolorów
i choćbym przeczytała nie wiem ile książek
i choćby wszyscy czekmistrzowie świata zmienili receptury
ty zawsze będziesz plamą mlecznej czekolady
na mojej bladej plamie
stalowym punktem w topografii świata
lustrzanego odbicia dopełnień naszych zbiorów

to co czuję jest słuszną reakcją
wybuchem dobrej chemii w lepkiej szarej masie
dziękuję neuroprzekaźnikom za posłuszną współpracę

synchronizujemy się świetnie
budujemy rośliny na przecięciach promieni
zdaje się że możemy być wszystkim i mieć wszystko
cyfrowe uśmiechy namacalne wzwody
satelitarne zapachy wyczuwalne przez morza
przestrzeń we władzy kwantów spiralne drgania czasu
i sfery graniczne kończące się kacem
kontrolę urodzeń naszych kruchych marzeń
i nawet dusze jak z rycerskich podań

możemy być posypką ogromnej landrynki
którą za chwilę połknie roześmiane dziecko
jeżeli to w ogóle ma się kiedyś skończyć
tak będzie chyba najlepiej