Rozpaczliwy jednobyt

Marek Dunat

nieczęsto przychodzi mi sie zgodzić z dziewczętami . w tym wypadku z żalem się zgodzę . po to tylko by autorka dopracowała tekst . bo to nieoszlifowana diament i szkoda by w tym kształcie poszedł na widok publiczny , skoro tak niewiele mu trzeba. no cóz sonique- ustawiłaś sobie poprzeczkę wysoko swoim poprzednim tekstem . teraz ja utrzymaj . :)

estel

"precyzją kropli,
przylegającą do szkła" - precyzja przylega? logiczniej byłoby
precyzją kropli
przylegającej do szkła. jak sądzisz?
epitety na przymiotnikach, za dużo tego, strata na treści. tak jak teraz jest, jest średnio, można by pomyśleć nad tekstem, bo zamysł jest (jednobyt - szkoda tego popsuć), ale wykonaniu trochę braknie.

ataraksja

Ten wiersz zaczęłaś od budowania ze słów. Misternie. Tak trochę jak Bob budowniczy, choć... wygląda mi to na celową zabawę słowem. Potem "rozlewanie kropel po drodze" znacznie rozluźnia atmosferę i jest już czym "pooddychać". Nie podoba mi się słowotwór "rozkołyszonego". Psuje efekt, nie wpada w ucho przy czytaniu.
Całość - niczego sobie.

ew

tylko ostatnia strofa . Jak mówi Pan A. zbyt wiele przymiotników , ja dodam od siebie jeszcze tylko, że przy "rozkołyszonego" wyszło przebarwienie , bo jeśli zabawa słowem , to zastosowanie jej tylko przy jednym przymiotniku wygląda marnie .

Marcin Sierszyński

No nie wiem, poprzedni był chyba lepszy. Za dużo tu przymiotników i gubię się w treści.

Poczekaj na komentarze osób lepiej skoncentrowanych i zdolnych ;)