Drzwi

Urughai

otwieram oczy.
pożółkły sufit i on jest
widzę go.


kilka kroków później:
drzwi i klamka.
czuje jej chłodną powierznię

na wewnętrznej stronie dłoni.
kilka kroków później
atakują mnie ze wszystkiech stron:

pies szczekaniem,
trawa zielenią,
deszcz zapachem,

usta goryczą,
ziemia nierównością.
i to wszystko jest
gdyby wyciąć kilka swoich powłok

pojawią się kolejne drzwi za nimi wszystko jest.

naprawdę.
nieskończone.


choć i tak dość trudno się przebić........Serdecznie Pozdrawiam!

ew

jestem na nie, wyliczanka w trzeciej strofie nuży , ciekawy pomysł z otwieraniem ostatnich drzwi , ale to tylko pomysł, nad którym chciałabym żebyś przysiadła i napisała ten tekst tak, żeby zaciekawił

Marek Dunat

poziomo to znaczy Małgorzato w dłuższych wersach, bez tak częstego uzywania entera.

malgorzata

poziomo? to co ja mam mam jak prozę to zapisać?

Marcin Sierszyński

No ale dalej są słupki. Nie możesz tego bardziej poziomo rozmieścić?

malgorzata

poprawiłam zapis. tamten zrobił mi się przez przypadek. ZŁA wywrota:P

Marcin Sierszyński

Anathemo, nie pamiętasz? Ważne by i w banale znaleźć piękno ; )
Ale zapis - racja.

Marek Dunat

a mi niestety NIC się nie podoba tutaj . :( ja nie rozumiem tu ani kawałeczka zapisu. sens i przesłanie niby zrozumiałe , ale niestety zapis położył wszystko .

Marcin Sierszyński

Trochę mnie ta wyliczanka skrępowała. I gdyby nie było takich słupków... Jednak podoba mi się, podoba. Ostatnie wersy najładniejsze w sensie fantazyjnym : )