przykleisz do mych ramion pióra
woskiem czerwonej szminki i łez
wzniosę się niczym dedal
ponad beżowym światem nieprawdy
i gdy zamkniesz oczy
otulę to pachnące ciało kobiety
pieżyną anielskich puchowych skrzydeł
łagodnie
by nie kończyć błogiego stanu
snu
aksamitne dłonie włorzą w kamień serce
bo czy może istnieć anioł bez niego?
a żywe muskuły będą ci służyć wiecznie
sekundę
kolorowy piuropusz omami smutki
cieprienia
i ubierzesz mnie w aureolę jasności twojego ideału
gdy zostanę aniołem