jantar w brzuchu (wiersz)

w zakątku jaskini nie-

poznania skopany bebech wyrzygał pierwiastki

zlepku własnej dumy i treści

koktajlu niejednorodności w tym czasie

serwowano flaki wychodzące

bokiem i naprzeciw

twierdzeniozagadkom wczoraj-dziś-jutro

brzuch spasły czekaniem wyłoni jantar mieniący

złowrogą ciszę na indukcję przeskoku brzmieniem

cienia w przezroczystość iluzji łzy

stanu stałego o barwie nieuchwycenia

wytycznych kształtów przecież prostych jak błysk

przybierający często barwy ochronne

w technicolorze jaźni