po rozwód do głowy (wiersz)

mój niewielki harem wierszy

wierszyków wierszydeł zdradza mnie

codziennie z każdym przygodnie napotkanym

czytelnikiem wdzięczy oczka nadziei
wysuwa języczek ironii pręży piersi metafor
bezwstydnie rozchyla uda porównań
zapraszając do ciepło-wilgotnego wnętrza

rozpatruję alternatywę rozwodu

bez orzekania o winie boję się

że sędzina czasu zasądzi alimenty

w postaci codziennego dopieszczania
uznając mnie winnym wiary

w ich nieomylność wierność doskonałość

dlaczego nie zostaliśmy w zaciszu
naszej małżeńskiej szuflady