krzak dzikiej róży (wiersz)

wszystkie znaki na niebie

z ziemi widoczne tym bardziej

złowieszczo miganiem pluły

w oczy kolce wbijane

ciekawie rozszerzyły źrenice

białka czerwienią malując

gry wstępnej nie pamiętam

odurzony z siłą wodospadu

zawartością krwi w smirnoff vodka

nieuchronność sytuacji sączyła

przez zgrzyt zębów zaproszenie

między uda zaciśnięte

od prastarych korzeni cnoty

rano korona cierniowa na rany

chrystusa krzyż pachniał

trawienną rosą płatków

opadających powiek róży

pąsy zwiastowały poranek

przeżyłem

najpiękniejszy taniec śmierci