skazany za młodu

w wynaturzeń ludzkiej głębi
postanowień jak ze skał
mieszkał z sercem swym gołębim
kamikadze-boski wiatr

kochał liście spadające
wietrzne szumy pośród nich
świecił blaskiem wraz ze słońcem
z deszczem ronił smutne łzy

przedwieczorny świat chrabąszczy
gwiezdnym rajem ponazywał
w szaroburym leśnym pnączu
widział radość złotogrzywą

cud biedronki i motyle
pana boga poprzez łzy
błagał jedną jeszcze chwilę
by się nie spełniły dni

ni owady policzalne
ni niepoliczalny bóg
w swojej łasce złotodajnej
nie spełniają zwykłych próśb

w wynaturzeń ludzkiej głębi
pośród zatrzaśniętych krat
z dumą życie swe dopełnił
kamikadze-boski wiatr